Herkese Bir Aşı Kitabı

Bazen bir maraton koşusudur. Örneğin çiçek hastalığında ilk aşıdan sonra hastalık tamamen yok edilinceye kadar neredeyse iki yüzyıl geçti. Kimi zaman da atılan bir depar: Diğer yandan COVID-19'un patlak vermesinden yalnızca bir yıl sonra virüse karşı ilk aşılar onaylandı. Bazen de atılan bir deparı bir engelli yarış parkuru izler: Örneğin, sürekli olarak yeni varyantların ve mutantların ortaya çıktığı grip virüsüne karşı aşıların her yıl yeniden ayarlanması gerekir. Korona virüslerinde de tavşan ile kirpi arasındaki yarışa benzer bir durumun meydana gelmesi olasıdır. Ancak aşı araştırmaları bunun için iyi bir donanıma sahiptir.

Vücudumuzdaki süreçleri büyük bir konser gibi tasavvur edebiliriz. Kalp ritmi belirler, organlar enstrümanlardır ve kan dolaşımı herkesin bağlantılı olmasını ve birlikte çalmasını sağlar. Bir virüs vücuda girdiğinde bu ahengi bozar ve vücut konserinde öngörülmeyen sesler üretir. Senfoniden akordu bozuk bir enstrüman gibi garip ya da korna gibi tiz sesler yükselir. Eğer virüsler bir engelle karşılaşmadan çoğalabilirse, bu tek bir trompet giderek daha kötü ve her şeyi bastıran bir gürültüye dönüşür. Ancak vücudun güvenlik servisi, yani bağışıklık sistemi, bu baş belasının sahneye çıkmasına izin vermezse konser gayet normal bir şekilde devam edebilir. Ve aşılama yoluyla elde edilmek istenen tam da konserin bu kalıcı ahengidir.

Bir zamanlar Sarah Nelmes adında bir sütçü kız vardı. İngiltere’nin Berkeley beldesinde yaşıyordu ve birçok tarım işçisi gibi zararsız inek çiçeğine yakalandı, ancak genellikle ölümcül olan çiçek hastalığına yakalanmadı. 14 Mayıs 1796 tarihinde taşra doktoru Edward Jenner kızın inek çiçeği kabarcıklarından biraz sıvı alarak onu bahçıvanının 8 yaşındaki oğluna aşıladı. Bundan yedi hafta sonra Jenner çocuğa gerçek çiçek hastalığı bulaştırdı, ancak çocuk hastalanmadı. Bugünün kurallarına göre açıkça yasak olan, etik açıdan son derece sorunlu bu insan deneyi tıp tarihi yazdı: Bu, aşının başlangıcıydı. O zamandan bu yana geçen 225 yılda aşılar iki düzineden fazla bulaşıcı hastalığı insanlığın korkulu rüyası olmaktan çıkardı - Ve bu daha henüz bir başlangıç.

"Hepimiz birimiz, birimiz hepimiz için!" - Alexandre Dumas'ın aynı adlı romanındaki "Üç Silahşörler"in sloganıydı. Bu tür dayanışmalar yalnızca roman kahramanlarını güçlü kılmaz, bu aynı zamanda insanlığın en eski başarı ve mutluluk formüllerinden biridir. Evrimde bireyler olarak değil, topluluk olarak - kabileler, klanlar, aileler olarak - yaşadık ve hayatta kaldık. Aşı olanlar doğal olarak öncelikle kendilerini - kendi sağlıklarını, yaşam sürelerini ve yaşam kalitelerini korurlar.  Ama bu koruma aynı zamanda aileleri, dostları, komşuları ve çevrelerindeki insanlar için de geçerlidir.